CZY NARTY SĄ TOWAREM KONSUMENCKIM?

W istocie tak, narty znajdują się w kategorii sprzętu użytkowego do sportów zimowych. Narty, jak i wiele innych towarów konsumenckich, co roku starają się odpowiadać na zapotrzebowanie rynku, co jest bardzo wymagającym zadaniem.

Nie tak dawno, ok. 15 lat temu każda narciarska marka produkowała dosłownie po kilka modeli. Z czasem, kiedy klient stał się bardziej wymagający, poszczególni producenci zaczęli dzielić swoje produkty na różnorodne kolekcje. W latach 90-tych jedna kolekcja nart funkcjonowała przez dwa lata z rzędu, a wersji dla kobiet nie produkowano wcale. Dzisiaj jest to niewyobrażalna sytuacja. Obecnie każda narciarska marka ma odrębne kolekcje dla poszczególnych grup klientów. Oprócz nart slalomowych, gigantowych, uniwersalnych i dziecięcych są powszechnie znane allmountain, allround, freestyle, freeride itd. Wszystkie typy dostępne są w damskich i dziecięcych wersjach. Narty produkuje się średnio w pięciu długościach, dwóch kolorach i wyposaża w co najmniej dwa typy wiązań. Jeden produkt ma więc średnio 20 różnych kombinacji. Gdy liczba ta zostanie pomnożona przez ilość modeli danej marki i dalej przez liczbę narciarskich producentów na rynku, to uzyskamy ogromną ilość.

Przejdźmy do sedna problemu, który dotyczy większości firm, chcących sprzedać swój towar. Jak zaprezentować swoją kolekcję (zazwyczaj nie tylko narty, ale i buty, kije, kaski, odzież itd.) każdemu klientowi, w jak najszerszym zakresie i jak najszybciej, jak jest to możliwe. Na pierwszy rzut oka wydaje się to proste. Produkcja wszystkich kolekcji w takich ilościach, aby w każdym mieście, w każdym kraju był dostatek każdego modelu we wszystkich długościach, kolorach itd. Ryzykiem jest produkcja do magazynu, jeżeli sprzedawany jest cały asortyment podczas jednej zimy. W czasie kolejnego sezonu kolekcja jest już zeszłoroczna i niemożliwa do sprzedania bez żadnej zniżki. Większość narciarskich marek jest bardziej skłonna produkować do centralnego magazynu, na przykład na całą Europę, aby stworzyć idealną logistyczną sieć, i aby każdy produkt trafił do konkretnego klienta w jak naszybszym czasie. Jak najszybciej, czyli w ciągu jednego tygodnia. Kiedyś było to prostsze, ponieważ ilość poszczególnych modeli była mniejsza. Dziś większość marek balansuje pomiędzy dwoma czynnikami: czasową dostępnością towaru a rozpiętością oferowanej kolekcji. Taki sam problem pojawia się zarówno w przemyśle narciarskim, jak i motoryzacyjnym czy meblowym. We wszystkich tych branżach istnieje możliwość różnorodnych kombinacji w obszarze jednego produktu. Główni gracze w tym sektorze częściowo uciekają się do tworzenia odpowiedniej kolejności. Holt nie należy już do rzadkości, coraz częściej dany klient musi poczekać na swój nowy, wymarzony model samochodu.

W branży narciarskiej wszystkie modele objęte są wyżej wymienioną „sezonowością” (jeśli dany towar nie został sprzedany do końca zimy, to w następnym sezonie jest już wycofywany i nieuchronnie musi zostać sprzedany ze zniżką). To założenie spowoduje, że wszystkie narciarskie firmy w przyszłości będą mocno wiązały swoją produkcję z popytem. To oznacza, że klienci coraz częściej będą musieli nieco poczekać na swój wymarzony, nowy sprzęt narciarski.